1 perde 1 sahne Mekan bir pazaryeri. Akşamın utanmaz karanlığı, kimsenin birbirine bakmadığı, görmek istemediği ürkek adımlarla tezgah altlarında evinin nafakasını yokladığı an. Fonda ‘yazıklar olsun’ müziği. Bir ananın, babanın çaresiz boynu bükük halleri. Dış ses: ‘Ananı da al git, nankör, şerefsizler’ 1 perde 2 sahne Mekan olabildiğince yerin altı. Zifiri karanlığa toz duman karışmış. Ateş topları yakıyor. Su söndürür umudunda boğuluyorsun. Fonda ‘kül oldum’ müziği. Bir ana dışarıdan sesleniyor: ‘ oğlum madenin içinde yüzme de bilmez ki’. Dış ses: ‘ Güzel öldüler’ 1 perde 3 sahne Mekan güzel ülkemin bahtsız dağları. Tek bir ağaç gibi özgür, orman gibi kardeşçesine bir yaşam içinde can dostlarımızla eşsiz dağlarımız. Kızılca kıyamet midir, cayır cayır canlarımız gidiyor. Kana kana içtiğimiz suyu yer gök aradık. Fonda, ‘yandım’ müziği. Dış ses: ‘ Keşke benim de evim yansaydı, diyeceksiniz’ 1 perde 4 sahne Mekan hayatın yaşam bulduğu her yer. Hayat dolu bir genç kız. Hayallerinin önüne illet bir hastalık dikilmiş, aman vermiyor. Belki bir ilaç bulurum diye son bir çare ellerini uzattı. Fonda ‘çaresizim’ müziği. Uzattığı ellerine, kirli para tutuşturulunca, aslında hayatın çoktan öldüğünü gördü. Bedeni ise bir hafta sonra göçtü. Dış ses: ‘ Burada çok para var, sakın düşürme’ 1 perde 5 sahne Mekan, 21’inci yüzyılın modern gül kokulu bir şehri. Soğuk ayazlı  karanlık geceler. Elektrik çekmiş gitmiş, bir gün, iki gün, günlerce. Bir anne, 2,5 yaşındaki çocuğunu ısıtabilmek için çay ocağında su kaynatıyor. Fonda ‘ nedir bu çektiğimiz’ müziği. Dış ses: ‘Kimsenin mağdur olmasına müsaade etmeyiz’ 1 perde 6 sahne Mekan, yüreği dağlanan tüm Türkiye. Tonlarca beton yığınları, minicik bedenlerin üzerine yıkıldı. Gökyüzü ağlıyor. Bir baba, o yavrusunun elini avucunun içine aldı. Buz kesmiş eline bir sıcaklık verebilir miyim, diye. Fonda ‘batsın bu dünya’ müziği. Dış ses: ‘ Bir milyona yakın battaniye gönderdik, bu aslında Türkiye’nin üreten bir ülke olduğunun da göstergesidir’ *** 2 perde 1 sahne BAŞLIYORUZ! Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar (27 Mart Dünya Tiyatro Günü Kutlu Olsun)