Mayıs ayında yapılan Genel Seçimin ardından beklenen Mart Yerel Seçimleri artık kapıda. Tüm partiler adaylarını neredeyse belirlemiş durumda. Seçim kampanyası startı verildi ve parti liderleri, adaylar sokağa inmeye başladı. Seçim atmosferi Genel Seçim havası ve iddiasıyla yaşanmakta. Son on yıldır ‘seçim demokrasisine’ dönen Türkiye uzun bir aralığın ardından partiler ilk kez seçimlere dağınık girmekte. Bu da bizi partilerin bölünmüş olduğunu gösteriyor. İktidar ve muhalefet cephesi kendi adaylarıyla yarışma çabasında. Halka karşı rüştünü görmekten ziyade perde arkasında yapılan pazarlıkların ne denli keskin geçtiğinin göstergesi sanırım. Cumhur İttifakı içinde Fatih Erbakan, Cumhur Başkanlığı seçiminin hemen ardından dağılan Millet İttifakı içinde yer alan Meral Akşener yerel seçimlere kendi adaylarıyla yarışacaklar. Belli ki pazarlıklar sıkı geçti ve seçim sonrasına kaldı veya ertelendi. Eski ismiyle HDP, yeni ismiyle DEM İstanbul başta olmak üzere pek çok yerde kendi adaylarını açıklamış durumda. AKP ve MHP’yi dışarda tutarsak Yerel Seçimler ittifaksız, hatta kıyasıya mücadeleyle geçecek. İktidar ve Muhalefet Oldukça Tedirgin Durumda Erdoğan açısından İstanbul’un anlamı, inşa ettiği Türkiye ve 8 aylık iktidar sürecinin halktaki karşılığını görmek. Yerel Seçim bir tür referandum niteliği taşıyor. Muhalefet içinse, erken seçimin kapısını aralamanın fırsatı. Büyük Şehirleri kimin kazanacağı elbette önemli ama İstanbul hepsinden önemli. Erdoğan’ın defaatle İstanbul’u işaret etmesi ‘İstanbul’u alan Türkiye’yi alır’ sözüyle de örtüşüyor. Erdoğan İstanbul’da gösterdiği adayla kazanırsa önündeki beş yılı rahat geçireceğini düşünüyor. Kazanamazsa İmamoğlu sırtını yere değdiremediği bir rakip olarak kalacak. Bu da Erdoğan’ı oldukça korkutan bir durum. Çünkü Erdoğan kendi iktidar sürecinden sonra da Türk siyasetini belirlemek isteyen lider. Evdeki hesap çarşıya uyar mı uymaz mı bunu İstanbul seçiminin sonucuyla öğreneceğiz. Peki İmamoğlu’nun Şansı Var mı İmamoğlu 2019 Yerel Seçimlerindeki başarısını yenileyebilecek mi? O dönemde Meral Akşener ve Kürtlerin desteği seçimin kazanılmasında önemli bir etken olmuştu. Bugün bu desteklerin eksikliğiyle seçime hazırlanıyor İmamoğlu. Gerçi İmamoğlu’nun beş yıllık bir Belediye Başkanlığı deneyimi var ve İstanbulluların nezdinde de popülerliği perçinlenmiş durumda. Bu İmamoğlu’nun avantajı olarak duruyor. İmamoğlu’na karşı en güçlü aday olarak Murat Kurum’un şansı güçlü bir iktidar desteği ve muhalefetin dağınıklığı, aradan sıyrılması mümkün. Ancak Fatih Erbakan son ana kadar ne yapacağı belirsiz dolaysıyla şimdiden net bir şey söylemek zor. Ama seçim burun buruna geçeceği de açık. Yerel Seçimler Ne Gibi Siyasi Sonuçlar Doğurabilir İmamoğlu kazanırsa Erdoğan’a rahat yok, muhalefet erken seçim baskısıyla doğal olarak iktidara çelme takmaya devam edecektir. Bu durum bir sonraki seçime kadar Erdoğan’ı oldukça yoracaktır. Murat Kurum kazanırsa Erdoğan’ın eli rahatlamış gibi gözükse de pek öyle olacağını düşünmüyorum. Çünkü seçimi kazansa da muhalefetin dağınıklığı veya gücüyle kazanmış olacak. Daha önce rakip yalnız CHP idi, seçim sonrası muhalefet olacaktır. Meral Akşener, Fatih Erbakan ve DEM yeni dönemde Erdoğan karşında siyasi rakip olarak yer alacaklardır. Meral Akşener; milliyetçi ve militarist baskıyla, Fatih Erbakan; dine yaslanan kimlik siyasetiyle, DEM; Kürt sorunun demokratik kazanımlarla çözüme doğru ilerlemesi için Erdoğan’ı zorlayacaktır. CHP eğer parti içi sorunlarını aşarsa bir şeyler söyleyecektir, umarım DEM’e yakın siyasetle Özgür Özel yeni dönemin kapılarını açar. Hiçbir şey söylemeden parti lideri olan birinde yeni siyaset, yeni açılımlar beklemek ne denli doğru bilemedim.   Sadede gelirsek, bugün siyaset nasıl dağınıksa yarında dağınık, bölünmüş bir fotoğraf vereceğinden kimsenin kuşkusu olmasın. Erdoğan bu karmaşaya ve baskıya ne kadar dayanabilir. Ortadoğu ve Suriye’deki siyasi olasılıklar, ekonomide gelinen durum eklenince Erdoğan İstanbul’u kazansa da kaybetse de işi oldukça zor. Muhalefetinse çok daha zor. Hadi bakalım…